Hi! I'm Teacher Van...Say What?

Mag aral tayo ng English...
Adjectives: Miserable, Toxic
Noun: Office, Vanessa
Pronoun: Panu kung bisexual? he o she? it na lang.
Verbs: Talk (pero non-stop)

duh.
ilan lang yan sa mga bitterness na may significance sa buhay ko ngayon. Nausog ko yata kagabi yung trabaho ko, kasi from being a wallflower na walang ginagawa at nakatunganga mag hapon dahil wala pa kong student na tinututuan mag english, ngayon naman hinulugan ako ng langit ng 11 students LANG NAMAN! pero pasalamat narin ako kasi sabi nila konti lang yun, so mag panic ako pag mga 30 students na...ano?!!! whaaa!! ang hirap maging korean english teacher. Lagpas isang taon ko na halos to ginagawa, at ilang beses ko na rin sinumpa. Ayoko na sana balikan pa, pero ayoko din maging bum. Hindi madali maghanap ng trabaho ang fresh grad na katulad ko, talo talo narin to. kainins yang mga koreano na yan, kala mo kung sino. Kailangan ko pa mag panggap na hindi pilipino dahil ayaw nila ng asian. Katwiran nila asian din sila. Lagpas langit ang pride, wala naman alam kung hindi makinabang sa katalinuhan ng iba. Eh anu naman kung asian tayo pareho, eh nung nag hulog ng katalinuhan ang langit nsa kusina ang mga koreano at nag gagawa ng kimchi, habang ang mga pinoy nasa kanto tumatagay! kaya saten napuntga ang katalinuhan. Amen? Amen! Nakakairita talaga, nasira ang araw ko. Gusto ko silang pag tripan at sabihin at the end of the class na pinoy ako, eh di naisahan kita ngayon? pero syempre malapit na ang sweldo, kaya ititikom ko na lang ang bibig ko sa ngalan ng anda. carry nayon... anu ba ang kinahihimutok ko? actually, hindi kasi ko nakakain ng ice cream ngayon ;( dahil wala kong time bumaba. yun lang yun.

You're the Best I've Ever Had... Lately.

katamaran.
marami yan patutunguhan.
pero hindi naman ako palaging tamad eh, minsan wala lang talaga ko magawa. Araww-araw nasa trabaho ko na literal na nakatunganga sa harap ng pc. Kung dati sabik ako mag internet, ngayon suko talaga ko, ako na ang umaayaw. wantusawang net ba naman eh, ang hirap maging trainee, parang walang tiwala sayo na kaya mo na magtrabaho. kaya maya't maya sumasama ko sa mga pips na bumababa sa labas ng building, sinisinghot ko yung usok ng yosi nila para mawala ang antok ko. Nakakatuwa, lagi kami napupunta sa mini stop, nung una para lang sa utos ng kung sino sino. Pero ang saya may promo sila ng hershey's ice cream. Pamatay grabe! Kaya tuwing tinatamad ako, hinahatak ako ng paa ko pababa ng building para magpaka baliw sa ice cream na yan. Nakakawala ng badtrip eh, mas okay pa kesa makipag chismisan. Pero syempre ang buhay kill joy yan, ikalulungkot ko ang araw na matapos na ang promo ng hersheys at mawala na yung 15 pesos na ice cream ko. kung kinakailangan ko bumili araw araw para magtagal pa sya sa kinalalagyan nya gagawin ko. Bakit hindi nalang maging permanente ang mga bagay bagay na maganda? Sa ngayon eto lang ang kaligayahan ko ;) life's simple pleasure na malamang panandalian lang.

Self-proclaimed Masochista

huh?
anu yun?
"diba nagttrabaho yun sa bar? haha! putcha, malaki pa siguro kita nun sakin. "

minsan iniisip ko kung tanga lang ba talaga ko o sadyang inosente sa maraming bagay. sabagay, masisisi mo ba ko na hindi sanay sa mga salitang kanto eh lumaki naman akong walang kausap. three years ago, habang nakatambay ako sa trabaho, tinanong ako ng bestfriend ko kung break na kami ng magaling kong boyfriend na walang alam gawin kung di hanapan ako ng mali sa buong pagkatao ko. hobby nya yun eh, kung bakit, di ko na inalam. sa katagalan kasi nawalan na ko ng pakelam.

"kami parin syempre, kahit naman isang libong beses ako makipaghiwalay dun di yun tatablan", ang kagagahan kong pangangatwiran...

"masochista ka, bahala ka sa buhay mo" , ang sagot ni bff.

at ang mga sumunod ay ang walang kauturan kong tanung, eh first time ko narinig yun eh. natawa lang talaga ko. yun lang, it doesnt make any sense to me. pero sa totoo lang di na yun nawala sa isip ko. masochista ba ko? ayon kay mr.webster-wannabe na tropa ko, ang masochista daw ay yung mga tao na nasasaktan pero nakakaramdam parin ng pleasure o satisfaction. mga taong nag eenjoy sa sakit...nagpapakalugmok, parang ganun.

ewan ko ba, siguro nga masochista ko.
mas malinaw na palusot yun at mas madaling tanggapin kesa paniwalaang nagtatangatangahan ako noon.
ilang taon na ang nakalipas pero ganun parin ako, walang effort mag bago. nagpapakalugmok parin sa mga bagay na puro sakit lang naman ang napapala ko.

pero sabi nga nila, "no pain, no gain."
minsan-minsan may katiting din naman na saya na biglang sumusulpot sa kabila ng sakit.

yun nga ba? o sadyang pinaka mahirap lang gisingin ay yung nagtutulug-tulugan?

both na lang ;)